ملاحظات جوجه ریزی

آغاز جوجه‌ریزی: پذیرش و بستر

شروع جوجه‌ریزی احتمالاً مهم‌ترین مرحله برای موفقیت دوره تولید است. این مرحله شامل عادت دادن جوجه‌ها به فضای زندگی‌شان است. در این مقاله، اولین مراحل ضروری برای اطمینان از شروع موفقیت‌آمیز جوجه‌ها را بررسی خواهیم کرد. ابتدا، پروتکلی را که باید برای پذیرش صحیح جوجه‌ها رعایت شود شرح خواهیم داد و سپس مراحل مختلف جوجه‌ریزی، یعنی آماده‌سازی محل ابتدایی و به طور خاص بستر را بررسی خواهیم کرد.

دریافت جوجه‌ها

پروتکل زیر می‌تواند برای تمامی نژادهای مختلف از  جوجه‌های یک‌روزه اعمال شود:

  • پس از تأیید تاریخ و زمان تحویل، قوانین مربوط به محل و فارم مربوطه باید به بخش فروش اطلاع داده شود. بخش فروش مسئول ارائه آن‌ها به راننده‌ای است که تحویل را انجام می‌دهد.
  • هنگام تحویل، این قوانین را به راننده یادآوری کنید. اگرچه رانندگان ما در مورد قوانین امنیت زیستی تحویل آموزش دیده‌اند، اما اقدامات خاصی را که شما از آن‌ها می‌خواهید اعمال خواهند کرد. راننده تحت هیچ شرایطی نباید وارد ساختمان شود، حتی برای کمک به تیم‌ها برای تخلیه بار.
  • کامیون را طوری قرار دهید که جوجه‌های باقی مانده در جعبه‌ها از جریان هوا محافظت شوند.
  • پروتکل نمونه‌برداری خود را به راننده‌ای که باید آن‌ها را انجام دهد، اطلاع دهید. مطمئن شوید که نمونه‌ها در کامیون گرفته می‌شوند و نه در محل تخلیه.
  • تخلیه جوجه‌ها را در اسرع وقت انجام دهید و جعبه آن‌ها را در فاصله کافی از بخاری‌های تابشی قرار دهید تا جوجه‌ها بیش از حد گرم نشوند.
  • کمیت و کیفیت تحویل داده شده (وضعیت عمومی جوجه‌ها، ظاهر خاص پر، مرگ و میر و غیره) را کنترل کنید.
  • هرگونه بی‌نظمی را در برگه تحویل اطلاع دهید زیرا پس از رفتن راننده، هیچ مشاهده‌ای امکان‌پذیر نیست.
  • برگه تحویل را امضا کنید.
  • وزن‌کشی انفرادی را برای نمونه‌ای از جوجه‌ها انجام دهید (1٪ برای مرغ‌ها و 10٪ برای خروس‌ها). برای انجام این کار، یک یا دو جعبه از جوجه‌ها برداشته می‌شود و همه حیوانات بدون استثنا وزن می‌شوند.
  • این وزن‌ها را در فرم پرورش ثبت کنید و یکنواختی دسته را تقریباً 10٪ محاسبه کنید. یکنواختی باید هفت روز بعد دوباره محاسبه شود. اگر یکنواختی بدتر شده باشد، باید علل این امر (گرمایش، آب، خوراک و غیره) شناسایی شود.
  • جوجه‌ها را از جعبه‌ها خارج کرده و آن‌ها را در منطقه شروع، زیر بخاری‌های تابشی و نزدیک به آبخوری‌ها قرار دهید.

شروع جوجه‌ریزی

سیستم‌های پرورش زیادی وجود دارد و سویه‌های شرکت پیگیر می‌توانند با اکثر آن‌ها سازگار شوند، به شرطی که کشاورز به نیازهای اساسی آن‌ها (آب، غذا، رفتار طبیعی، شرایط محیطی رضایت بخش و غیره) توجه کند.

شکل1: آسایش و رشد یک جوجه به پارامترهای زیادی بستگی دارد که باید به طور دقیق ارزیابی شوند.

برای هر پارامتر مهم، روشی که باید دنبال شود و خطاهایی که باید از آن‌ها اجتناب شود را به تفصیل شرح خواهیم داد. هر پارامتر باید قبل از دریافت جوجه‌ها آماده شود.

منطقه شروع

مهم است که دقیقاً مشخص شود کدام منطقه از سالن جوجه‌ها را دریافت خواهد کرد. در بیشتر موارد، شروع در یک بخش یا در کل سالن پرورش انجام می‌شود. این منطقه باید بتواند هر آنچه جوجه نیاز دارد را در اختیارش قرار دهد.

برای اینکه جوجه به سرعت منابع گرما، آب و غذا را پیدا کند، ترجیح داده می‌شود که این فضا به صورت یک آغل باشد.

پس از چند روز که جوجه‌ها کاملاً مستقل شدند، لازم است که به تدریج آن را بزرگتر کنید.

جوجه محیط خود را به طور نامنظم کاوش می‌کند و ممکن است دیوارهای قفس اولیه را دنبال کند.

مهم است که در طول کاوش، جوجه نتواند از قفس خارج شود یا در قسمت‌های مختلف آن گیر کند.

دیوارهای آغل باید گرد باشند تا جوجه در گوشه‌ای گیر نکند. وقتی جوجه تنها می‌شود، با جیک‌جیک صدا می‌دهد و این باعث جذب جوجه‌های دیگر می‌شود. این جوجه‌ها به صورت غریزی به هم چسبیده باقی می‌مانند زیرا آن‌ها به صورت گروهی زندگی می‌کنند و دیگر برای یافتن غذا و آب از آنجا خارج نمی‌شوند.

در روز هشتم، می‌توان موانع محل زندگی را برداشت تا جوجه بتواند کل ساختمان را کشف کند. این کار را می‌توان به تدریج انجام داد، ابتدا با بزرگ کردن محل زندگی و سپس، دو روز بعد، با برداشتن کامل آغل.

به طور مشابه، در حدود ۸ روزگی، یک حرکت تدریجی از تجهیزات اولیه به تجهیزات پرورش انجام می‌شود تا اطمینان حاصل شود که حیوانات زمان لازم برای سازگاری دارند.

شکل 2: در اینجا قسمتی از ساختمان برای شروع به کار علامت‌گذاری شده است.
شکل 3: اطراف جایگاه جوجه‌ها باید مرتباً بررسی شود تا از گیر افتادن یا گم شدن جوجه‌ها جلوگیری شود.
شکل 4: اطراف جایگاه جوجه‌ها باید مرتباً بررسی شود تا از گیر افتادن یا گم شدن جوجه‌ها جلوگیری شود.
شکل 5: جوجه‌ای که در گوشه‌ای از ساختمان گم شده، جوجه‌های دیگر را صدا می‌زند و آ‌‌ن‌ها نیز به نوبه خود می‌آیند و گم می‌شوند. به این ترتیب، آن‌ها غذا یا آب نمی‌خورند و همچنین می‌توانند خود را دور از رادیاتورها خنک کنند.

بستر

بیشتر تبادل گرما با فضای بیرونی توسط پاهای جوجه انجام می‌شود. کنترل صحیح دمای کف و در نتیجه دمای بستر بسیار مهم است.

شکل 6: جوجه روی بستر گرم، گرم می‌ماند.
شکل 7: در بستر سرد، جوجه با از دست دادن گرما از طریق پاهایش خنک می‌شود.

بستر باید نازک (۱ سانتی‌متر کافی است) و صاف باشد تا جوجه را برای کاوش در محیطش اذیت نکند.

چنین بستر نازکی برای شروع خوب مطلوب است اما نیاز به آماده‌سازی دارد.

ما توصیه می‌کنیم از ۷۲ ساعت قبل از پذیرش جوجه‌ها، آنها را در دمای ۲۰ درجه سانتیگراد گرم کنید. بخاری‌های تابشی باید با حرارت متوسط ​​روشن شوند تا دمای ساختمان به تدریج افزایش یابد و باید برای گرم کردن بتن در عمق و جلوگیری از تراکم رطوبت در زیر بستر، ارتفاع آنها را کاهش داد.

شکل 7: اگر بتن از قبل به درستی گرم شده باشد، نیازی نیست که ضخامت بستر از ۱ سانتی‌متر بیشتر باشد.

علاوه بر این، این امر خشک شدن مواد ضدعفونی‌کننده را تسهیل می‌کند (ساختمان نیز باید به خوبی تهویه شود).

بستر می‌تواند از تراشه‌های چوب، پوسته برنج، محصولات جانبی گیاهان مختلف و غیره باشد.

مهم است که بستر جاذب و غیر ساینده باشد تا به جوجه‌ها آسیب نرساند یا کف پا را تحریک نکند.

شکل 8: قبل از رسیدن جوجه‌ها، دمای بستر باید بررسی شود. اگر شما احساس کنید زمین سرد است، جوجه‌ها نیز آن را حس خواهند کرد.

نوشتن دیدگاه